سلامت روان کودکان در بلایای طبیعی

v      بی‌قراری یا بیش‌فعالی

v      گیجی و بهت

v      ترس و وحشت و اضطراب

v      خشم و عصبانیت

v      غمگینی و افسردگی، احساس گناه

v      انزوا و گوشه‌گیری

v      اجتناب از دور شدن از مراقبین و چسبیدن به آنها

v      اجتناب از موقعیت‌ها یا مکانهایی که یادآور فاجعه باشد

v      سکوت، بی‌تفاوتی و انکار، انکار حادثه‌ای اتفاق نیفتاده

v      انجام رفتارهای بچه گانه یا کمتر از سن خود

v      مشکلات خواب مثل کابوس، داد زدن درخواب یا شب ادراری

1-      بچه‌ها در کنار والدین و آشنایان آرامش بیشتری دارند آنها را از خود جدا نکنید.

2-      بدون اجبار و با محبت، کودکانتان را به بیان افکار و احساساتش بوسیله صحبت کردن یا بازی کردن تشویق کنید.

3-   برای شناخت ترس‌ها، نیازها و برداشتهای نادرست کودک می‌توان با ملایمت از وی پرسید: در زمان وقوع حادثه کجا بودی؟ چه اتفاقی افتاد؟ چه فکری کردی؟ الان چه فکری می‌کنی؟ چه احساسی داری؟

4-   آرامش و خونسردی والدین و مراقبین برای آرامش بخشی به کودک بسیار مهم است، به سوالات وی با اطمینان و صادقانه پاسخ دهید. در برابر برخی سوالات می‌توانید بگویید: من هم نمی‌دانم، بگذار بپرسم.

5-      کودک را مطمئن کنید که در امان است، به او اطمینان دهید دوستش دارید و مراقبش هستید و می‌دانید چقدر ناراحت است.

6-   سعی کنید عوامل اضطراب‌آور را محدود کنید، مثل اخبار ناگوار رادیو و تلویزیون، فیلم‌ها یا داستان‌های ترسناک و صحبت‌ها و شیون‌های دلخراش اطرافیان.

7-      تا جایی که ممکن است نظم روزانه کودک را برقرار کنید، مثل زمان خواب، استراحت، بازی و غذا.

8-      فراموش نکنید در این شرایط نیاز کودکان به بازی و تفریح و مراقبت و توجه بیش از هر وقت دیگری است.

9-      در صورت نیاز به اطلاعات و راهنمایی‌های بیشتر می‌توانید از تیم‌های حمایت روانی – اجتماعی کمک بگیرید.